Esta cantiga fez Pero Velho de Taveiroos e Paai Soarez, seu irmãao... A manciña indicadora no Cancioneiro da Biblioteca Nacional (códice 10991)

Abstract

Case todas as anotacións de A. Colocci no Cancioneiro da Biblioteca Nacional 10991 (B) teñen sido estudadas e valoradas polos investigadores da lírica galego-portuguesa, con frecuencia procurando respostas a diferentes problemas. No f. 35v, encóntrase o debuxo dunha manciña que sinala cara á singular razo que introduce a primeira tenzón no cancioneiro B, Vi eu donas encelado (B142), dos irmáns Pero Velho de Taveirós e Paai Soarez de Taveirós. A partir da situación desta marca colocciana, deseñada entre a rúbrica atributiva Pero Velho de Taveroos (na col. a) e a razo (na col. b), J.-M. d’Heur entendeu que o sinal estaba destinado a corrixir a disposición da rúbrica atributiva, pasando a asignar B140 (Par Deus, dona Maria, mia senhor ben talhada) e B141 (Quand’ora for a mia senhor veer) ao trobador que ten a súa obra nos folios anteriores do cancioneiro B, isto é, Nun’Eanes Cerzeo. A dúbida na autoría destas dúas cantigas callou en estudos posteriores, pero en ningún caso conduciu a unha análise dos contextos de aparición e da función da manciña colocciana no interior do cancioneiro. Con intención de reavaliar a cuestión, o noso traballo derivará no exame desta singular marca.

Almost all notes of A. Colocci in the Cancioneiro da Biblioteca Nacional 10991 (B) have been studied and evaluated by the researchers of Galician-Portuguese Lyric, who often was looking for answers to different problems. In the f. 35v, a sketch of a hand points to the singular razo that introduces the first tenzón in B, Vi eu donas encelado (B142), by the brothers Pero Velho de Taveirós and Paai Soarez de Taveirós. This hand is located between the attributive rubric Pero Velho de Taveirós (col. a) and the razo (col. b). So J.-M. D’Heur understood that the signal was used for relocate the attributive rubric; consequently, B140 (Par Deus, dona Maria, mia senhor ben talhada) and B141 (Quand’ora for a mia senhor veer) would belong to the precedent troubadour in B, Nun’Eanes Cerzeo. This doubt about the authorship has appeared in subsequent studies, but it never has driven to an analyze of the contextual occurrence and the fonction of the Colocci’s sketch inside B. With the intention of reappraising this problem, our work drives to the exam of the sketch.