Do escenario á pantalla: modelos de adaptación e outras circunstancias
Por favor, use este identificador para citar o enlazar este ítem:
http://hdl.handle.net/10045/130119
Título: | Do escenario á pantalla: modelos de adaptación e outras circunstancias |
---|---|
Autor/es: | Ríos Carratalá, Juan Antonio |
Grupo/s de investigación o GITE: | Corrientes Estéticas en la Literatura Española e Hispanoamericana | Memòria, Identitat i Ficcions (MIF) |
Centro, Departamento o Servicio: | Universidad de Alicante. Departamento de Filología Española, Lingüística General y Teoría de la Literatura |
Palabras clave: | Teatro | Cine | Adaptación |
Fecha de publicación: | 2002 |
Editor: | Universidade de Santiago de Compostela |
Cita bibliográfica: | Boletín Galego de Literatura. 2002, 27: 211-222 |
Resumen: | Calquera cineasta que afronta a tarefa dunha adaptación dun texto teatral pode ter en conta adaptacións modélicas, pero convén que esqueza os modelos de adaptación. As primeiras son exemplos dunha boa resolución do problema que sempre presenta unha adaptación, pero é posíbel que se se converten en modelos para outras acaben anulando a necesaria reflexión específica que o cineasia debe formularse á hora de realizar esa tarefa. Calquera obra teatral cun mínimo de interese, e se non o ten non debe ser adaptada, require unha lectura das súas posibilidades cinematográficas. En calquera caso, só se debe respectar un principio: o da coherencia. A obra teatral debe inspirar unha nova obra que non ha de ser necesariamente fiel ao orixinal, pero si coherente co mesmo. Este obxectivo é compatíbel con moi diversas maneiras de afrontar as adaptacións e, sobre todo, permite superar non poucos prexuízos e lugares comúns acerca dun proceso tan debatido como alleo a unha codificación de validez universal. | Any film-maker who wishes to take on the task of making a film version of a play may of course take into account classical productions; but standard productions are best forgotten. The former are examples of a good solution lo a difficult problem, but they always run the risk of themselves becoming 'models' which end up saving the producer from that thought-process which is essential lo a good film. Any play of any worth-and of course the worthless play should not be made into a film!-needs a careful analysis of its cinematographic potential. And the first thing lo take into account is coherence. A play should clearly inspire a new work, which need not necessarily be exactly the same as the original: but it must have this internal coherence. Many different methods of adaptation can comply with this essential requirement, which, most importantly, may overcome a multitude of prejudices and commonplaces which surround a subject which is so often debated, but which is impossible to classify from a single perspective. |
URI: | http://hdl.handle.net/10045/130119 |
ISSN: | 0214-9117 |
Idioma: | glg |
Tipo: | info:eu-repo/semantics/article |
Derechos: | © Universidade de Santiago de Compostela |
Revisión científica: | si |
Versión del editor: | http://hdl.handle.net/10347/1988 |
Aparece en las colecciones: | INV - MIF - Articles de Revistes INV - CELEH - Artículos de Revistas |
Archivos en este ítem:
Archivo | Descripción | Tamaño | Formato | |
---|---|---|---|---|
Rios-Carratala_2002_BolGalegoLit.pdf | 11,05 MB | Adobe PDF | Abrir Vista previa | |
Todos los documentos en RUA están protegidos por derechos de autor. Algunos derechos reservados.